कविता
कसम
- उपेन्द्र सुब्बा
देउरालीमा सिन्दुरले रातै पोतिएर
फूलपातीले छयाप्पै छोपिएर
एउटा ढुंगा देउता भएर बसेको छ
देउता ढुंगा हुन् सक्छ/ढुंगा देउता पनि हुन् सक्छ
-मात्र विश्वासमा
त्यहि विश्वासमा -
निर्बलहरु बल माग्दै ढुंगा सामु माथा टेक्छन्
गरिबहरु धन माग्दै ऋण गरि बोका काटछन्
दु:खीहरु सुख माग्दै रोइ,कराई भाकल गर्छन् ..
विश्वास एति घाती छ,कि
नाथे एउटा ढुंगाले पनि यसरि मान्छेको शोषण गर्छ
