पाठशाला न्यूज
 २०८१ जेष्ठ ५, शनिवार    

कविता- ढुङ्गा (कवि भूपिनको वाचन सहितको भिडियो)

२०८१ वैशाख २२, शनिवार १६:३० बजे

कविता 

ढुङ्गा

    - भूपिन

सबैभन्दा अग्लो पहाडबाट झरेको ढुङ्गा

सबैभन्दा टाढा पुग्छ । 

म त्यही ढुङ्गा हुँ फरहान !

 

दुखका हजार भीरमा ठोक्किँदा पनि हात सग्लो राखेर 

चोटका सयौँ भूमरीमा फस्दा पनि खुट्टा दुरुस्त राखेर 

हुर्रिँदै, चित्कार गर्दै र टुक्रिँदै 

त्यो ढुङ्गा तल तलसम्म खस्छ 

र तिम्रो देश

यानी यो मरुभूमिसम्म आइपुग्छ !

 

म त्यही ढुङ्गा हुँ फरहान । 

 

तिमीलाई थाहा नै छ- 

यस निलो ग्रहका अग्लाअग्ला हिउँघरहरू

मेरा क्रिडास्थल थिए । 

तीर चढाएका वाणजस्ता उन्नत टाकुराहरू 

मैले संसार नियाल्ने उचाई थिए ।

 

आफ्नो घरदेखि दरबार पुग्ने सडक बनाउन 

पहाड फोर्यो पण्डित प्रजातन्त्रले ।

थर्थरायो पहाड बमका बिस्फोटनहरूमा । 

सडक त बन्यो 

तर म चोइटिएँ, परिवारबाट अलग्गिएँ र झरेँ तलतल

र हजार बल्ड्याङ् खाँदै आइपुगेँ यहाँसम्म । 

 

यहाँ आएपछि

पसिनाको मसीले 

बालुवामा लेखेको मेरो कथा त 

तिमीलाई थाहा नै छ फरहान । 

म यहाँ आएँ र देशमा छोरा जन्मियो । 

म यहाँ आएँ र देशमा युद्ध सुरू भयो ।

म यहाँ आएँ र मेरा बाआमा युद्धमा मारिए । 

मेरी बहिनी बलत्कृत भइ र बौलाई ।

भाइ बेपत्ता भयो । 

 

सबैभन्दा अग्लो पहाडबाट झरेको ढुङ्गा

सबैभन्दा टाढा पुग्छ 

म त्यही ढुङ्गा हुँ फरहान । 

 

फरहान, अब हाम्रो भेट होला नहोला 

बालुवाका ढिस्का र यी भेडाका बथानहरूलाई साक्षी राखेर 

आऊ आज अन्तिमपटक बात मारौँ ।

फिर्ती टिकट झोलामा राखेर  

भोली त म उड्ने छु देश

र पुग्ने छु- 

भत्किएको पहाडको हाँगामा अल्झिएकी 

पत्नीलाई भेट्न । 

(जसलाई बिहे लगत्तै छोडेर आएको थिएँ यो मरुभूमिमा ।)

भोली त उड्ने छु देश 

र पहिलोपटक अङ्गालो मार्ने छु-

बाउको मुख नदेखी जवान भैसकेको छोरालाई ।

 

वेसी फाँटमा उदासीको सुसेली हाल्ने छु 

पिँपिरी बजाउने छु टाकुरामा बसेर । 

बनाउने छु चौतारो-

दिवङ्गत बाआमा, बौलाही बहिनी र बेपत्ता भाइको नाममा 

त्यसमा चढाउने छु देउरालीको पाती । 

 

सुनेको छु 

आफ्नो घरदेखि दरबार पुग्ने सडक बनाउन 

फेरी पहाड फोर्दै छ रे काजी गणतन्त्रले । 

पक्का छ, यसपाली पनि पहाड झर्ने छ ।

लाहुरको गुरुत्वले तान्ने ढुङ्गा न हुन् मेरो देशका युवाहरू, 

म त कसैगरि अल्झने छु पहाडको हत्केलामा 

तर डर छ मलाई-

खस्नेछ मेरो छोरा त्यो अग्लो पहाडबाट 

र पुग्नेछ सबैभन्दा टाढा- 

मिस मेलिनाको चिसो देशमा ।

 

मलाई थाहा छ, तिमीलाई मैले सुनाएझैँ

सुनाउने छ एकदिन मेरो छोराले मेलिनालाई 

आफ्नो कथा- 

'डियर मेलिना 

सबैभन्दा अग्लो

पहाडबाट झरेको ढुङ्गा

सबैभन्दा टाढा पुग्छ 

म त्यही ढुङ्गा हुँ ।'

कविताको युटुब भिडियो