कविता - प्रायोजित मान्छे

कविता 

 

 

न लय छ

न लवज छ

टोल टोलमा बाँस्छन्

नपुंसकहरू

 

धरमर धरमर देख्छु

सिद्धान्तको बाटो

 

निगुरो

जन्मदै उँधमुन्टी जन्मन्छ

उन्युँ : नफुल्नलाई उम्रन्छ

गन्धेझार : गन्ध फैलाउनलाई गाँजिन्छ

 

हल्ला गर्छन्

बाटो चौबाटोमा चिया पसलहरू

गैर सैद्धान्तिक बहसहरू उरालेर

प्रायोजित मान्छे

बाङ्गो खुट्टा घुमाउँदै बैशाखी टेक्छ

बाङ्गै हिँड्छ

र

बाङ्गै हिँडाउन खोज्छ युगलाई